پرستوی من تویی
می آیی بهار میشوم ؛ می روی ، پاییزم
عادت کوچ را فراموش کن
بیا و نرو
بیا و به من کوچ کن و فصلِ مرا بهار باش تا همیشه …
.
.
بن بست دنیاست برای من آغوشت …
اولین باریست که هراسی ندارم بگویم به بن بست رسیده ام !
.
.
حال من خوب است اما عالی می شوم وقتی که تو با نگرانی در آغوشم می گیری و می گویی :
نه عزیز من ، تو خوب نیستی …
.
.
به تو که فکر میکنم جوانه میزند آرزوهایم …
.
.
باز هم “خیال” تو مرا “برداشت” !
کجا می برد نمی دانم ؟!
.
.
یک فرصت به من بده که غلط ببوسمت و تمام طول سال را جریمه ام کن که از روی آن هزار بار تمرین کنم …
.
.
در سرخ ترین لحظه اشک تشنه یک نگاه توام برای لبخندی دوباره …